Savoir vivre na pogrzebie

Pogrzeb jest niezwykle przykrą uroczystością. Ma on być godnym pożegnaniem zmarłej osoby. Serca członków najbliższej rodziny zmarłego są jednak rozrywane przez żal i smutek, przez co bardzo wrażliwe na wszelkie nieuprzejmości w tym dniu. Ceremonia pogrzebowa, jak każda inna uroczystość, rządzi się swoimi prawami i wymaga od uczestników znajomości podstawowych zasada savoir vivre.

Szarfa na wieńcu a kondolencje

Wiele osób myli napis na szarfie z kondolencjami. Kondolencje to wyrazy współczucia, które przekazujemy rodzinie zmarłego. Wraz z nimi możemy zaoferować rodzinie zmarłego swoją pomoc organizacji życia na nowo lub po prostu towarzystwo, gdy członkowie rodziny będą go potrzebowali. Napis na szarfie to z kolei ostatnie słowa kierowane do zmarłego. Przeważnie jest to krótki napis w stylu „ostatnie pożegnanie”, „ukochanemu wujkowi” na pierwszej części szarfy. Na drugiej tradycyjnie podpisuje się osoba, od której wręczany jest wieniec: „Dzieci”, „Pracownicy firmy X” lub po prostu nazwisko całej rodziny.

Strój

Wbrew obiegowej opinii udział w pogrzebie nie wymaga czarnego stroju. Czarny ubiór obowiązuje tylko najbliższą rodzinę zmarłego. Pozostali żałobnicy muszą wyglądać po prostu schludnie i elegancko. Wskazane są oczywiście spokojne i stonowane kolory.

Oprawa muzyczna

Niektórzy uczestnicy pogrzebów wpadają na pomysł, by po raz ostatni puścić zmarłemu jego ulubioną piosenkę. Jednak taki pomysł powinien być ustalony przede wszystkim z najbliższą rodziną zmarłego. Czasami rodzina sama decyduje się na zorganizowanie oprawy muzycznej podczas ceremonii i zatrudnia skrzypka w tym dniu.

Śmiech

Opowiadanie dowcipów jest oczywiście bardzo źle widziane na ceremonii. Jednak jeśli rodzina sama zachęca do wspominania anegdot związanych ze zmarłym, wspólny śmiech może nieco rozluźnić atmosferę i ulżyć rodzinie pogrążonej w żałobie. Wybierając się na pogrzeb warto więc przypomnieć sobie i mieć w zanadrzu jakąś ciekawą i lekka historię związaną ze zmarłym. Należy pamiętać podstawową zasadę, że o zmarłym mówi się albo dobrze, albo wcale.